Treinleven

Omdat mijn vriend best wel ver van mij woont moet ik elke keer als ik hem wil zien he-le-maal met de trein, haha wat een drama maak ik ervan. Nou vind ik de trein sowieso iets geks waar iedereen zijn eigen leven leeft op verschillende schermpjes en heel soms iemand met een boek zit (awesome!), maar gisteren ging ik eens echt letten op mensen. En dan niet in een freaky ik-ben-jou-aan-het-bekijken-way, hoop ik althans, maar vooral door te luisteren.
Zo was er bij een jongen niet zo heel veel moeite nodig om te zien dat 'ie nog al ver heen was, het was pak hem beet 22 uur maar hij lag (ja letterlijk) over twee stoelen met een blikje bier in z'n hand. Hem heb ik wel recht aangekeken omdat ik wilde checken of z'n waterige, dronken oogjes mij echt zaten te bekijken. Ja dat was zo, een paar minuten lang. Vet eng. Ik was sowieso een ware attractie natuurlijk omdat mijn net geverfde haar nog best heel paars was. Gelukkig waggelde die een tijdje later door de wagon en ging verderop zitten. En nee hij kwam later niet in mijn rug hijgen waar ik serieus even bang voor was.
Verder was er nog een meisje met een serieus probleem die iets had toegezegd wat achteraf niet slim was, en nu met haar vriendin aan het bekokstoven was hoe ze dit nou weer moest oplossen. De manier waarop was wel grappig, dat vond de meneer tegenover mij ook. Die overigens ook weer in een schermpje zat als hij niet naar haar (dus wel gewoon recht van: he ik kijk je aan!) of mij keek om zijn moeilijke blikken en lachen te delen. Prachtig. Ben benieuwd of het meisje er nog uit is gekomen maar helaas moest ik er eerder uit. Jammerjammer, spannende ontknoping misgelopen..